Home

Poezi

Photo Gallery

Contact me

Islam

Krishterizem

Histori

Shkence

Libra

_______________________________________________________

Lindim, jetojmë dhe vdesim?

A është kjo e tëra?

Përse jetojmë, si jetojmë, si duhet të jetojmë? Cili është qëllimi i tërë kësaj.

Bëhu i sigurtë se qëllimi më i lartë i krijimit dhe rezultati më i rëndësishëm  i tij është besimi dhe lidhja me Zotin. Niveli më i lartësuar i njerëzimit dhe shkalla e tij më e lartë është njohuria e Perëndise e përmbajtur përmes besimit në Të. Lumturia më rrezatuese dhe kënaqësia më e ëmbël për njeriun është dashuria për Zotin e përmbajtur brenda njohurisë së Zotit.

Ti, une dhe secili, kemi provuar të gjejmë prehje në pasuri, fëmijë, familje, kënaqësinë e kësaj bote por kemi vërejtur se sapo ti kemi arritur këto, vlera e tyre venitet apo duket e zbrazët. Në Allahun dhe përmes Allahut të gjitha këto gjëra marrin kuptim tjetër dhe plotësohen perms një paqeje të brendshme dhe me të tjerët. Dikush tjetër ose në një periudhë tjetër të jetës të zhgënjyer i jemi kthyer alkoolit, drogës, prostitucionit. Nuk kemi gjetur kënaqësi prapë si e kemi menduar dhe jemi zhgënjyer edhe më shumë me ndjenjën e fajit dhe të frikës se jemi të ulët edhe në sytë e Perëndisë. Por Ai pret. Ai tha: “O bir i Ademit, përderisa ti më thërret dhe më drejtohesh Mua, unë do të të fal për atë që e ke bërë, dhe nuk do ta mendoj atë. O bir i Ademit, nëse mëkatet tua do të mbërrinin qiejt dhe retë, dhe nëse ti do të kërkosh faljen Time, unë do të të fal. O bir i Ademit nëse vjen të më takosh me mëkate të mëdha sa toka dhe nëse vien e më përulesh duke më njohur për të Vetëm unë do të sjell ty falje po aq të madhe sa toka.”

Njëmend e tërë lumturia e vërtetë, kënaqësia e pastër dhe paqja e patrazuar qëndron në njohurinë dhe dashurinë ndaj Zotit; ato thjeshtë nuk mund të ekzistojnë pa të.

Kur ti e njeh Zotin dhe e do Atë, fiton mundësinë e paqes së pafundme, lumturisë, dritës. Pa dashurinë e Tij jemi thjeshtë shirtërisht dhe materialisht një mister i pakufi, dhembje dhe frikë. Edhe nëse në këtë rast do ta kishim në pronësi tërë botën kjo nuk do na vlente asgjë.

Për ata të cilët besojnë dhe e përcjellin Perëndinë vdekja nuk është diqka të cilës duhet pasur frikën. Edhe pse në pamje ajo është shpërbërje dhe duket ta shuajë dritën e jetës dhe të shkatërrojë kënaqësitë, në të vërtetë, ajo është çlirim nga barrat e rënda të kësaj jete. Është ndërrim i banesës dhe transferim i trupit dhe gjithashtu është ftesë për fillimin e jetës së përjetshme. 

Islam është emri me të cilin njihet feja e predikuar nga Profeti i Shenjtë Muhamed, i cili u shfaq në Arabi më shumë se trembëdhjetë shekuj më parë,  dhe ajo është e fundit nga fetë e mëdha të botës. Kjo fe njihet rëndom në Perëndim si Muhamedanizëm, një emër që i është vënë në imitim të emrave të tillë si Kristianizëm e Budizëm, por që ishte krejt e panjohur për vetë muslimanët. Sipas Kuranit, Librit të shenjtë të Islamit, feja e Islamit është aq e gjërë në konceptimin e saj sa vetë njerëzimi. Ajo nuk u krijua thjeshtë nga predikimet e Profetit të Shenjtë Muhamed, por ka qenë fe e profetëve që kishin dalë përpara tij. Islami ishte feja e Adamit, Noas, Abrahamit, Moisiut dhe Jezusit; ajo ishte, në fakt, feja e çdo Profeti të Zotit, i cili u shfaq kudoqoftë, në çdo skaj të botës. Bile, Islami është dhe feja e çdo fëmije njerëzor që lind, sipas Profetit të Shenjtë, i cili, për të qenë të saktë, nuk është krijuesi por eksponenti më i fundit i atij sistemi Hyjnor i cili u përsos me ardhjen e tij. Dhe sipas Kuranit, Islami është feja e natyrshme e njeriut:

"Natyra e bërë nga Zoti në të cilën Ai ka krijuar njeriun – ajo është feja e drejtë" (Kur’ani 30:30).

Dhe meqenë se, sipas Kuranit, profetët u ngritën midis popujve të ndryshëm në kohë të ndryshme, dhe se feja e çdo profeti, në pastërtinë e saj më të herëshme e të pandryshueshme, nuk ishte gjë tjetër veç Islam, spektri i kësaj feje, në kuptimin e mirëfilltë të fjalës, shkon aq shumë mbrapa në shekujt e shkuar dhe është aq e gjërë sa vetë njerëzimi, ndërkohë që parimet themelore gjithmonë kanë mbetur njëlloj, ndërsa të papriturat kanë ndryshuar me ndryshimin e nevojave te njerëzimit. Faza e fundit e Islamit është ajo e cila u shfaq në botë me ardhjen e Profetit të Shenjtë Muhamed - paqja e bekimet e Zotit qofshin me të!

Emri Islam nuk u shpik, si në rastin e feve të tjera, nga ata që e shpallën si fe të tyre. Ky emer, nga ana tjeter, i eshte dhene shprehimisht kesaj feje ne Kuranin e Shenjtë. Ai thotë: "Unë (Zoti) e kam zgjedhur Islamin si fe për ju" (5:3). Dhe në një vend tjetër: "Sigurisht feja me Zotin është Islami" (3:18). Ai, për më tepër, është një emër domethënës; në fakt, fjala Islam tregon vetë esencën e sistemit fetar që njihet me atë emër. Domethënia e saj primare është "të bësh paqe", dhe idea e 'paqes' është idea sunduese në Islam. Sipas Kuranit të Shenjtë, musliman është ai që ka bërë paqe me Zotin dhe njeriun, si me Krijuesin ashtu dhe me krijesat e Tij. Paqja me Zotin nënkupton nënshtrimin e plotë ndaj vullnetit të Atij i Cili është burimi i gjithë pastërtisë e mirësisë, kurse paqja me njeriun nënkupton kryerjen e veprave të mira ndaj njeri-tjetrit. Të dyja këto ide gjënden të shprehura shkurt, por bukur, në 2:112, ku thuhet:

           "Veç të tjerave, kushdo që i nënshtrohet plotësisht Zotit, dhe kryen vepra të mira ndaj të tjerëve merr shpërblimin e tij nga Zoti, dhe mos të ketë frikë për një gjë të tillë, dhe ata nuk do të brengosen."

Ky dhe vetëm ky është shpëtimi shpirtror sipas Kuranit të Shenjtë. Dhe duke qenë muslimani në paqe të përkryer, ai gëzon paqe të mendjes dhe kënaqsi shpirtrore të plotë (16:106). "Paqe" është përshëndetja e muslimanëve për njeri-tjetrin, gjithashtu "Paqe" do të jetë dhe përshëndetja e atyre në parajsë: "Dhe përshëndetja e atyre atje lart do të jetë 'Paqe' (10:10). Veç të tjerave, në parajsën që paraqet Islami asnjë fjalë tjetër nuk do të dëgjohet veç "Paqe, Paqe", siç thotë Kurani i Shenjtë: "Ata atje lart nuk do të dëgjojnë asnjë bisedë të kotë apo mëkatare, por vetëm thënien 'Paqe! Paqe!'" (56:25,26). "Autori i paqes dhe i sigurisë" është një ndajshtim për Zotin që përmendet në Kuranin e Shenjtë (59:23), dhe objektivi final drejt te cilit pikësynon Islami është " Banesa e Paqes", siç thuhet në 10:25: "Dhe Zoti fton në banesën e paqes". Paqja është, pra, esenca e Islamit, sepse ajo është rrënja nga del dhe fruti që jep, kështu që Islami është mbi të gjitha të tjerat Feja e Paqes.

Muamedi a.s

Jusuf el Kardavi

Ebu Shejma

Hadithe

Dijetaret Musliman

Kuorizitete

Tema te Ndryshme

Civilizim

Gjeografi Islame